Dag 10 Eldama Ravine - Nakuru (85 km)

Vannacht heerlijk geslapen, het heeft de hele nacht doorgeregend en het was heerlijk koel.

Om 7.00 uur zaten we klaar voor het ontbijt. We zijn een lopend buffet gewend, maar bij dit hotel moest je de bestelling doorgeven. De ober begreep maar niet dat de weetabix onze main course zou zijn. Hier is het namelijk heel normaal om warm te ontbijten, dus worstjes, bonen ed. Wij wilden alleen het fruit en de weetabix. Uiteindelijk was hij akkoord met onze keuze. Lieke heeft nog 6 bananen weten los te krijgen bij hem, konden we die mooi meenemen. Tijdens ons ontbijt regende het nog steeds een beetje, gelukkig was deze na het ontbijt gestopt. Na alles in de auto te hebben gepakt zijn we vertrokken. Suus heeft besloten het eerste deel te skippen tot aan het hoogste punt vanwege de kuitblessure.

Het was nog steeds koud en we moesten meteen beginnen aan een "diepe hel" klim... En ja hoor daar stond ie dan op de klim, ik dacht dat we hem thuis hadden gelaten. Dé man met de hamer. Pfffff. Waarschijnlijk de kou en de 100 km van gisteren. 

Onderweg een aantal keer aan de auto gehangen. Samen met Suus heb ik besloten om op ons eerste stoppunt, Mau Summit, van stokje te wisselen. Ik in de auto, Suus op de fiets. Maar goed tot we daar waren moest ik nog wel de eerste 34 km vol maken. Het waren 34 helse kilometers...

Onderweg kwamen we door een dorpje, Maji Mazuri, dit betekend goed water... Waarschijnlijk bedoelen ze meer veel water. De straten van het dorpje waren allemaal modder geworden... In het dorpje heb ik bijna een ezel aangereden, die dacht namelijk laat ik gewoon niet uitkijken en vlak voor de fietser oversteken en dan nog even lekker blijven staan. Even later in hetzelfde dorpje had Mercy dezelfde ervaring maar dan met een koe. Even later was er ook nog een vrachtwagentje die dacht laat ik naast Mercy nog even gas geven zodat er een flinke zwarte wolk uit de uitlaat komt.. Pffff.. Geweldig dorp dus. 

Iets verder moest Lieke even naar het toilet, bij het politiebureau mochten we wel even (nou ja meer een groot hok). We moesten eerst even ploegen door de modder om bij de hokjes te komen. Er waren 2 toiletten, nou ja gaten in de grond. En het gat in de grond stond in verbinding met elkaar. Gelukkig kletterde Lieke niet zo hard dat ik nat zou worden. Nadat ook Suus deze ervaring had gehad zijn we verder gaan fietsen. 

We moesten de snelweg op, de gevaarlijkste snelweg van Kenia. Dit omdat er vaak ongelukken gebeuren met vrachtwagens. Het was wel weer wennen om op de snelweg te fietsen, we waren natuurlijk gewend om een aantal dagen meer de landweggetjes te pakken. Gelukkig hebben we een volg auto die de vrachtwagens en auto's waarschuwt voor fietsers. Dit geeft een veilig gevoel. Ook op de snelweg waren het pittige klimmetjes maar ook wel mooie afdalingen. Vlak voordat we bij Mau Summit waren zagen we een indrukwekkend tafereel. Een man was midden op de snelweg iets aan het pakken, dus tussen de 2 rijbanen. Wij dachten dat hij geld aan het pakken was omdat het vaak zo is dat ze fruit en groenten verkopen aan de kant van de weg. Maar dat was het niet, hij was mais aan het oprapen en opeten. We zagen het te laat, anders hadden we een reep naar hem gegooid. Gelukkig was hij op tijd aan de kant van de weg want hij werd bijna aangereden.

Uiteindelijk kwamen we aan bij Mau Summit, hier is een waterproject van Water For Life. Geen project van Lieke maar van haar collega Jan. Lieke had afgesproken met Peter de projectmanager. Net toen Lieke hem wilde bellen dat we er waren kwamen ze aanrijden. Aangezien de weg richting het project erg slecht was hebben we de fietsen achterin de bak van het waterbedrijf gedaan en zijn Lieke, Mercy en ik erbij gaan zitten. Poe wat een gaten en hobbels, wel een geweldige ervaring. Het project ziet er erg mooi uit, ze maken gebruikt van een natuurlijke bron. Op de terugweg zaten we bijna vast met de auto. Gelukkig kwamen we er wel uit. Eenmaal weer bij de snelweg aangekomen hebben we mijn fiets uit elkaar gehaald en in de auto gezet en die van Suus in elkaar gezet. De mensen van het waterbedrijf NARUWASCO hebben de gehele verdere rit achter ons aangereden. Er waren erg mooie afdalingen in de rest van de route alleen jammer van die nare hobbels, lees ribbels in de weg. Die hinderen echt de afdaling en kun je echt niet op volle snelheid er overheen. Gelukkig hielden de meeste medeweggebruikers rekening met de ons. Af en toe waren er wel heel enthousiaste mensen die uit het raam hingen om ons aan te moedigen. 

Vandaag was de dag van de Libelle's, we hebben er verscheidene aangereden, Lieke heeft er zelfs één een kopstoot gegeven!

De afdaling richting Nakuru was heel mooi, een super uitzicht met Lake Nakuru en de bergen op de achtergrond. In Nakuru aangekomen werden we verwelkomd bij NARUWASCO, iedereen stond in de wielershirts (Lieke had ze daar laten bezorgen) en klapte. Weer een geweldig onthaal. Lieke kreeg van de directeur een cheque van 100.000 Shilling! Ze hadden zelfs een lunch buffet geregeld, waar we zingend en dansend naar toe werden geleid. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we achter Jan (de projectleider) aangereden naar zijn huis. Hij gaf aan de korte route te nemen zodat we niet door de stad hoefden. Het zou wat hobbelig zijn, nou Jan het was gewoon off road! Maar de dames hebben zich er top doorheen gereden. Jan en Angelien wonen in een hele mooie wijk en een heel gaaf huis. We zullen hier de komende twee nachten blijven met z'n allen. Super leuk. Ze hebben ook 2 honden, Sjors en Sjimmy. Ze zijn 6 maanden oud, maar hebben iets aan de oortjes, luisteren is nog niet hun ding... We proberen ze nu in welke taal dan ook op te voeden.

Na onze aankomst hebben we met z'n allen wat gedronken en hebben we alle fietsen uit de auto gehaald om te checken hoe het ervoor staat. Helaas is de derailleur van onze reserve fiets afgebroken, waarschijnlijk had deze al een flinke klap gehad toen Bouke vorig jaar met de fiets was gevallen. Jammer, maar helaas. We hebben de versnellingen van alle fietsen gecheckt en afgesteld en mijn fiets heeft voor en achter nieuwe binnen en buitenbanden gekregen, Thanx Lieke en Suus. De fietsen hebben ook een wasbeurt gehad en mogen nu een dagje gaan rusten. 

Uiteindelijk zijn we ook maar gaan douchen. Na het douchen hebben we Angelien geholpen met eten koken en hebben we heerlijk samen gegeten. We mogen de was in de hoek gooien, het wordt morgen gewassen. Wat top! Ontzettend gastvrije mensen, alvast bedankt Jan en Angelien!

Vanavond hebben Jan en Suus Patrick Jahtzee geleerd. Het was erg lachwekkend. Een gezellige avond dus. Nu lekker slapen. Morgen om 7.00 ontbijten en dan op tijd naar het National Park voor de Safari.